NURETTİN YETİM
Alipaşa kedileri Nurettin Yetim abilerini daha çok her takımda bir mevsim oynayıp, oynadığı takımı mutlaka şampiyon yapmış bir abi olarak hatırlıyor ve seviyorlar. Ne yazık ki bunun tek istisnası Davutpaşa 1926 olsa da, istisnalar kaideyi bozmaz, diyelim ve Alipaşa kedilerini yalancı çıkarmayalım.
Yetim Davutpaşa 1926 ailesinin Dersim, Pülümür doğumlu üyelerinden biri. 1 Şubat 1964 tarihinde açmış dünyaya gözlerini. Ama aile 1965 senesinde Pülümür’den Gemlik’e göç ettiği için Yetim anayurduyla ilgili sıfır anıya sahip. Ama Gemlik’te de kısa bir süre kalan aile Zeytinburnu Telsiz’e taşındığı için Bursa’nın bu şirin ilçesi de Yetim’in belleğinde bir yer etmiş değil. O kendini bu nedenle Zeytinburnu çocuğu olarak duyumsuyor daha çok. Burada 1999’a kadar geçen 33 sene bu duyguyu haklı kılıyor doğallıkla. 1999-2009 arasındaki 10 sene Avcılar, 2009-2016 arası da Beylikdüzü’nde geçmiş.
Nuri Baba serbest meslek erbabıymış, Beşer Anne ise hastabakıcı. 13 kardeşmişler, dördü erkek, dokuzu kız.
Telsiz İlkokulu, Zeytinburnu Mensucat Santral Ortaokulu, Yeşilköy Ticaret Lisesi ve Bakırköy Ticaret Lisesi Yetim’in ilk ve orta öğrenimini gördüğü okullar. 1980-81 öğretim yılında mezun olmuş, diplomasını alıp çerçeveletmiş.
Yetim futbol hayatına Bozkurt Mensucat’ta başşamış. Sene 1979. Beş yıl burada top koşturup ayak topunun inceliklerini öğrendikten sonra başlamış dolaşmaya! 1984-86 arası Davutpaşa, sonra Telsiz, Cerrahpaşa, Bahçelievler, Özel İdare, Güngören, Mustafa Kemalpaşa, Avcılar ve Gürpınar’da oynamış. Hepsinde birer sene görev almış, hepsinde istisnasız şampiyonluk yaşamış. Sadece Güngören deneyimi iki sene sürmüş. 1996 senesinde harç bitti, yapı paydos demiş. Bu arada hakemler kendisini gördüğünde gülerlermiş. Hadi bakalım hayırlısı, şimdi hangi takımı şampiyon yapıyorsun, derlermiş!
Yetim’in askerlik günleri 1986-87 arasında. Acemi birliği Ankara Mamak Muhabere Okulu, usta birliği ise Davutpaşa İnzibat. İkincisi sırasında takımımıza da hizmet sunduğunu tahmin etmesi güç değil.
Yetim’in iş hayatı çok istikrarlı geçmiş. Bayrampaşa’daki mutfak eşyaları üreten Jumbo’da, muhasebe bölümünde 16 sene çalışmış. 1996-2012 arası. Burada emekli olmuş. Sonra ayakkabı imal eden Marka Park’ta, Mecidiyeköy cehenneminde çalışmaya devam etmiş. Hala orada. İş hayatı sürüyor capcanlı hem de.
Çalışkan Yetim’in bir de antrenörlük yaşantısı mevcut. 2000’de almış C lisansını. 2000-15 arası Haznedar Çetinkaya, Altınova, M.Kemalpaşa, Hürriyet, Telsiz ve Güngören kulüplerini çalıştırmış. Altınova’yı iki sene üst üste hiç mağlubilet almadan süper amatöre çıkarmış, başka şampiyonluklar da cabası. Ayaklarının uğuru çok ortada Yetim’in.
Yetim’in ilk evliliği 1996 yılında gerçekleşmiş, Bu birliktelik 14 sene sürmüş. 2009 senesinde çift kopmuş birbirinden. 2014 yılında bu kez Filiz Hanım ile birleşmiş eller.
Yetim’in en büyük zevki hala top oynamak. Halı sahalarda tatmin buluyor veteranlar ile. Avcılar’da oynuyorlar. Avcılar ve Yeni Bosnalı kankalar ile.
Yetim forvetin her yanında yer alan bir topçuymuş. 1.75 boyunda. Yaş ilerledikçe orta sahaya, hatta savunmaya kaymış. Sağ ayaklı. Ama nedense solaçık oynatırmış onu antrenörleri. Daha çok sürati ve tekniğiyle oynarmış. Eksik yönü olarak toplara sert vuramamasını, golcü özelliğinin zayıf oluşunu gösteriyor. Ama yine de amatör kümelerde gol kırallığı kazanmış yaptığı plase vuruşlarla. Bir atar, çift puan aldırırmış takımına.
Yetim kendini ‘’uyumlu, her ortama intibak edebilen, paylaşmayı seven, sakin, sabırlı biri’’ olarak tanımlıyor. Alkol ve cigaranın hayatında yeri yok.
Yetim nedense ehliyet almamış, spor gazetelerine bakınıyor, televizyonda maçlar, haberler ve dizilere bakıyor. Sonuncusu daha çok Filiz Hanım’a eşlik için. Hobileri arasında yolculuklara çıkmak var. Ege Bölgesi favorisi. Ama Akçay ve Gemlik de sık sık gittiği beldeler.
Yetim daha çok yumuşak pop örneklerini seviyor. Serdar Ortaç, Candan Erçetin ve Şebnem Ferah en sevdikleri. Beşiktaş taraftarı. Hayvanları uzaktan seviyor, ama doğa ile iç içe olmaktan büyük haz duyuyor. Uzun yürüyüşlere çıkıyor.
En beğendiği topçu Maradona, Oğuz Çetin, Mehmet Özdilek ve Aykut Kocaman da takdir ettikleri arasında. Davutpaşa ailesinde ise en çok İdris Mert, Aydın Çetinkaya, Özcan Güngör, Hüseyin Güngör, Davut Kılıç, Muharrem Önen, Metin Sönmez ve Muhittin Boşat’a yakın duruyor. Kendisinde en büyük iz bırakan çalıştırıcı 1985-86’daki antrenörümüz Lütfü Isıgöllü.
Siyasi görüşleri sorulduğunda sıfır demekle yetiniyor. Türkiye’nin siyasal ve ekonomik durumunu parlak görmüyor. Ama buna karşın Davutpaşa 1926 ailesinin görünümü onu çok mutlu ediyor. Kulübe davet edilip bir plaketle ödüllendirilmesiyle onur duyuyor. Birkaç nesil bir arada diyor, bu müthiş bir duygu veriyor, diye ekliyor.
