1968-69
1968-69
1968 güzü işçi ve öğrenci eylemleriyle doluydu. 1969 kış aylarında da direnişler başköşedeydi. 6 Ocak ABD Büyükelçisi Komer’in makam aracı ODTÜ ziyareti sırasında yakılmış, 9 Ocak ODTÜ bir ay süreyle tatil edilmiş, 11 Ocak polis Singer Fabrikası’nda işçilere müdahale etmiş, emekçiler bir gün boyunca fabrikayı işgal etmişti. 16 Şubat iktidarın devrimcilere bir yanıtı özelliğindeydi. Ve Kanlı Pazar diye anılacaktı. Sağcı militanlar 6.Filo’yu protesto eden devrimcilere saldırmış, iki genç öldürülmüş, 200’ü de yaralanmıştı.
Alipaşa’ya dönersek; Davutpaşa 1967/68 mevsimini bitirdiğinde takımda bir yaprak dökümü yaşandığını görüyoruz. Üçüncü kümenin beyaz gurubunda on yedi takım arasında on altıncılığı alabilen ama olumlu futboluyla, genç ve şahane futbolcularıyla dikkat çeken takımımızın oyuncuları, 1968 yaz aylarında farklı liglerde, farklı takımlara dağılmıştılar çünkü.Kalecimiz Alaaddin Zaimoğlu 37 yaşını doldurmuştu, yorgundu artık, futbolu bırakmıştı bu nedenle. Ünal Dündar ise Hukuk Fakültesi’ni bitirdiği için şalteri indirmişti. 1968 baharında, Nazilli maçında aldığı altı aylık ceza Eşref Yetiş’i de futboldan koparmaya yetmişti. Genç kaleci Zeki Tüzalgan askerliğin yolunu tutmuştu. Zihni Aydın Kırıkkale, İbrahim Akan Bursaspor, Rafet Vural Orduspor, Dilaver Şenyüz Çorluspor, Selçuk Toker Sirkeci, Remzi Karaok Altınay, Savaş Vardoğan Zonguldakspor, Alpaslan Eratlı ise İstanbulspor’a transfer olmuştu.
Kalanlara bakalım şimdi. Emektarlardan Bediz Baysal askerlik sonrası büyük form sıçraması yaşıyordu, büyük şanstı kulüp için. Necati Balaban, Hasan Bilgütay, Turgut Yüksel, Selim Baltepe, Bedri Çapadiş, genç takımdan gelen Ahmet Mıcık, Şükrü Dik, Nuri, Metin Koçal kalanlardı. Artık abiliğe soyunan, takımın kıdemlisi Çarli lakaplı Çağatay Uygun’u tek maçta da olsa kadroda gördük bu mevsim, aynen Ayhan Günermengi gibi. Ve yığınla genç ve amatör oyuncu doldurdu Çukurbostan’ı bu yaz mevsimi. Denizli’den yedek kalecimiz İbrahim, Galata’dan İsmail Küpoğlu, Yedikule’den Gündüz Sezgin, Beyoğluspor’dan Necmi Korkmaz ve Wolswagen lakaplı Hasan Uzun, Basri, Esat, Ömer, Mustafa, Yaşar, Hilmi, Hikmet ve İhsan.
1968-69 mevsiminde üçüncü lig beyaz ve kırmızı guruplara ayrılmıştı. Davutpaşa beyazda yer alan 14 takımdan biriydi. Neyse ki bir önceki yılın uzak deplasmanlarına çıkılmadı; takımlar birbirine yakın bölgelerden seçilmişti. Beyoğluspor, Taksim ve Kasımpaşa ile birlikte dört İstanbul takımından biriydik. Trakya’dan Lüleburgaz, Tekirdağ ve Çanakkale, Ege’den Burdur, Muğla, Uşak, Isparta ve Nazili, İç Anadolu’dan Eskişehir Demirspor ve Konya İdmanyurdu gurubun öteki takımlarıydı.
Başkan Müfit Değer takım okumaktan başka bir şey yapmaya dermanı yetmeyen İtfaiyeci namıyla maruf Haydar Eryüntür yerine bu kez ihtiraslı ve yetenekli bir çalıştırıcıya teslim etti genç ve enerjik takımımızı. Çapa takımıyla amatörde şampiyonluk yaşamış, 37 yaşında hırslı ama sorunlu bir teknik adamdı bu. Adı Müsellim Kesse’ydi. Kesse 4-4-2 taktiğini benimsetti takıma ve tüm mevsim boyunca göze berbat gelen sıkıcı bir savunma futbolu oynattı. Maçlarımız ya 0-0 bitti, ya da talihsiz bir golle 0-1 yenildik. Ama olan seyircilere olmuş, türbünlere nasılsa yolu düşen zavallı izleyicilerin esnemekten ağzı yırtılmıştı bütün sene boyu. Savunma ağırlıklı top oynarken dikkati çeken asıl ve asil özellik, gol yollarında nerdeyse sıfır etkinlikte bulunmamızdı. Söz gelimi ilk yarıda yaptığımız on üç maçta sıfır yengi alırken, sadece iki gol atmamız dikkat çekiciydi. Başka bir ilginç istatistik ise toplam 28 maçın ilk on yedisini yengisiz bitirmemiz ve iki golle yetinmemizdi.
Mevsimi 4 Ağustos 1968 günü Çukurbostan’da açtık. Hazırlıklar iki ay sürdü. Senenin ilk maçını ise 6 Ekim 1968 günü, Vefa Stadı’nda Beyoğluspor ile oynadık. Çok sıkıcı geçen maçta rakipler buldukları birkaç pozisyonu değerlendiremeyince bir puanı cebimize koyduk, 0-0. Sarı Selim çalışkan oyunuyla sahanın yıldızı olurken, dev kaleci Bediz Baysal da yıldızlaşacağı bir senenin ilk maçında tam not aldı. Bediz, Bedri, Ahmet, Şükrü, Turgut, İsmail, Metin (Nuri), Selim, Basri (Hikmet), Esat, Necati.
20 Ekim 1968 günü, ilk dış saha maçımızı develeriyle ve gölleriyle ünlü Burdurspor’a karşı yaptık ve yenişemedik, 0-0. Başa baş geçen karşılaşmada gol pozisyonunun azlığı izleyicileri azaba sürüklerken, Bediz, Selim ve Turgut en dikkat çeken oyuncularımızdı. Bediz, Bedri, Ahmet, Şükrü, Turgut, İsmail, K.Hasan, Selim, Esat, Metin, Nuri (Necati).
Üçüncü maçımızı İstanbul’un bir başka Paşa’sıyla 2 Kasım 1968 Cumartesi günü oynadık. Kasımpaşa ile yenişemezken, sahadaki mücadele gerçekten de çok kalitesizdi, 0-0. Kalede Bediz, savunmada Turgut’un dikkat çektiği oyunda kadromuz Bediz, Bedri, Ahmet, Şükrü, Turgut, İsmail, Metin, Selim, Nuri, Necati, Ömer şeklindeydi.
17 Kasım 1968 günü bize oldum olası ters gelen Taksim ile karşılaştık Şeref Stadı’nın sert zemininde. Çok çekişmeli geçen mücadele berabere bitti, 1-1. İlk yarıdaki on üç maçın iki golünden ilkiydi bu, elbette çok önemliydi. Necati’nin yıldızlaştığı maçta, Metin, Selim ve Nuri de parlak bir oyun ortaya koydu. Kör ve ruh üşümesine uğramış hakemin Taksim’in yaman topçusu Tomas’ın özellikle Selim’i hedef alan acımasız tekmelerine göz yumması rezaletti kuşkusuz. Golümüz Metin Koçal’dan dokuzuncu dakikada geldi. Bediz, Gündüz, Ahmet, Şükrü, Necmi, Turgut, Esat (Selçuk), Selim, Metin, Nuri (Mustafa), Necati.
1 Aralık 1968 günü yaptığımız ikinci dış saha maçımızı pis hakemin uzatmanın uzatmasında alçakça verdiği uyduruk bir penaltıyla kaybettik, rakip Lüleburgaz, 0-1. Mücadelemiz oldukça iyiydi oysa. Savunmada Necmi, orta sahada İsmail, forvette Nuri, Metin, Necati çok gayretliydiler. Bediz, Gündüz, Ahmet, Şükrü, Necmi, İsmail, Nuri, Selim, Metin, Turgut, Necati.
15 Aralık 1968 günü kendi sahamızda oynadığımız Çanakkale maçında yine yenişemedik, 0-0. Gol yollarında tıkanıklık çekmemiz Alipaşa kedilerini üzerken Bediz ve Ahmet savunmada sağlam oyunlarıyla rakibe fırsat tanımadı. Bediz, Bedri, Ahmet, Gündüz (Selim), Necmi, Turgut, İhsan (Metin), İsmail, Nuri, Şükrü, Necati.
Üçüncü dış saha maçımızı, 29 Aralık 1968 günü, Ege’nin güçlü temsilcisi, senenin şampiyonu, Babür Bentürk’ün golcülüğünde gümbür gümbür yol alan Nazilli’ye karşı oynadık ve son dakikalarda yediğimiz şanssız bir golle yenildik, 0-1. Kalecimiz Bediz şahane oyunuyla alkış toplarken, Necmi, Şükrü, Nuri ve Necati de çok iyi müsabaka çıkardılar. Sene başından bu yana yönetim ile anlaşamayan ve aramızda olmayan orta sahanın başarılı ismi Hasan Bilgütay’ı bu kez 4 numaralı formasıyla savunmada gördük ve çok sevindik. Bediz, Gündüz, Ahmet, B.Hasan, Necmi, Şükrü, Esat, İsmail (K.Hasan), Nuri, Turgut, Necati.
Yeni senenin ilk karşılaşmasını, yağmurlu buz gibi bir havada, Şeref Stadı’nın göle dönmüş zemininde, 5 Ocak 1969 tarihinde gurubun güçlü takımlarından Eskişehir Demirspor ile yaptık ve yenişemedik, 1-1. Çok iyi oynadığımız maçta Nuri’nin 48.dakikada attığı gol bize yengiyi getiremedi, son dakikalarda karşıtlarımız beraberliği sağladı. Savunmacılarımız başta Bediz olmak üzere iyiydi, forvette de Necati göz doldurdu. Bediz, Gündüz, Ahmet, Şükrü, Necmi, B.Hasan, Esat (Ayhan) (Bedri), Selim, K.Hasan, Nuri, Necati.
Dördüncü deplasmanımızı 12 Ocak 1969 tarihinde ligin iddialı takımı Uşak’la yaptık ve 0-1 yenildik. Maç öncesi oteller takımımızı ağırlamayı reddettiği için oyuncular tek tek farklı otellerde yer bulabildiler ancak. Tam bir sefalet içinde maça çıkıldı. Oysa oyunumuz oldukça dirençliydi. Kalecimiz Bediz Baysal sahanın yıldızı olarak parlarken, Gündüz, Şükrü, Necmi, Turgut, Selim ve Necati de iyi top oynadılar. Bediz, Gündüz, Ahmet, Şükrü, Necmi, B.Hasan, Selim, K.Hasan, Nuri, Necati, Turgut.
19 Ocak 1969 günü beşinci deplasmanımızı Muğlaspor’a yaptık ve dördüncü yenilgimizi aldık, 0-1. Savunmada iyi gözükmemize karşın, hücumda varolamadığımız maçta Bediz, Şükrü, Necmi, B.Hasan, İsmail ve Necati dikkat çektiler. Kadromuz Bediz, İbrahim, Ahmet, Şükrü, Necmi, B.Hasan, Selim (Mustafa), İsmail, Nuri, Necati (Metin), Turgut.
25 Ocak 1969 günü, altıncı deplasmanımızda beşinci yenilgimizi Konya İdmanyurdu’ndan aldık, 0-1. Önceki haftaların aksine iyi bir oyun gösteremediğimiz maçta farkı dev kaleci Bediz Baysal’ın şahane oyunu önledi. Bediz, Bedri, Gündüz, Şükrü, Necmi, Ahmet, Selim, Basri, K.Hasan, İsmail, Turgut.
9 Şubat 1969 günü, Ali Sami Yen’in korkunç zemininde, güneşli ama soğuk havada oynadığımız maçta Tekirdağspor ile 0-0 berabere kaldık. Hadiseli geçen maçta tekmeler ve yumruklar havalarda uçuşurken, hakemler kötü bir yönetim gösterdi. Yen’in kapalı türbünü dolduran Tekirdağlı çirkef seyirciler sahaya şarap şişeleri yağdırdı. Gol bölgelerinde gözükmediğimiz karşılaşmada Bediz Baysal yine sahanın yıldızıydı, kendisine savunmanın göbeğinde ağır ama sert ve sağlam futboluyla Necmi Korkmaz yardımcı oldu. Bediz, Bedri, Gündüz, Şükrü, Necmi, İsmail, Selim, Basri, Turgut, Metin, Necati.
İlk yarının on üçüncü ve son hafta maçımızı 23 Şubat 1969 günü Ispartaspor ile oynadık ve 0-1 yenildik. Oyunun hemen başında serbest atıştan gol yiyen Bediz Baysal’ın sakatlanmasıyla kaleyi devralan, askerden izinli gelen Zeki Tüzalgan çok başarılı oyunuyla farkın açılmasını önledi. İyi oynamadık ve güçlü rakibe boyun eğdik. Bediz (Zeki), Bedri, Gündüz, Şükrü, Necmi, Turgut, Basri, B.Hasan, Metin (Selim), Nuri, Necati.
Böylece ilk yarıyı kısır bir görüntüde kapamış olduk. On üç maçta sıfır yengi, yedi beraberlik, altı yenilgi aldık, iki gol attık, sekiz gol yedik, puanımız yedi. Belki savunmamız çok iyiydi ama gol atmayınca olmuyor, bir bir alınan puanlar bizi bir yere götürmüyordu.
İkinci yarı 24 Mart 1969 günü başladı. Beyoğluspor karşısında çıkardığımız berbat oyunun karşılığı bir yenilgi oldu, 0-1. On dördüncü maçımızda yedinci yenilgimizdi bu. Ahmet Mıcık’ın yokluğunda sol bek oynayan Çağatay Uygun’ın varlığı geçmişe özlem duyanlar için şirin olsa da, sahaya pek olumlu yansımadı ne yazık ki. Savunmanın ortasında Necmi Korkmaz başarılı oyunuyla göz doldurdu. Bediz, Bedri, Çağatay, Gündüz, Necmi, Şükrü (Nuri), Basri, Selim, Necati, İsmail, B.Hasan.
On beşinci hafta maçında, kendi sahamızda küme sonunculuğunda çekiştiğimiz zayıf Burdurspor’u da yenemeyince Alipaşa kedileri alt kümeye yuvarlanacağımızı söylemeye başlamışlardı kaygıyla, 0-0. Tel tel dökülen takımda Bediz Baysal ve İsmail Küpoğlu dikkati çekiyordu yalnızca. Bediz, Gündüz, Turgut, B.Hasan, Necmi, Selçuk (Ahmet), Selim (Mustafa), Nuri, Metin, İsmail, Necati.
20 Nisan 1969 günü, Ali Sami Yen’in tiksinç zemininde yaptığımız on altıncı hafta maçımızda Kasımpaşa ile 0-0 berabere kalarak şaşırtmadık Alipaşa ihtiyarlarını. Geçen iki haftaya göre daha derli toplu oynamamıza karşın yine sonuca gidemedik. Savunmada Bediz, Ahmet, Necmi, orta sahada Hasan Bilgütay, forvette Necati türbünleri dolduran az sayıda seyirciye seyir zevki verdiler. Bediz, Şükrü, Ahmet, Gündüz, Necmi, Turgut, Mustafa, Selim, Ömer, Necati, B.Hasan.
On sekizinci hafta maçımızı 4 Mayıs 1969 günü yaptık, rakip Lüleburgaz’dı. Yine maç 0-0 berabere devam ederken, yine Alipaşalı yiğitler suratlarını asar dururken, uzatmaların sonunda Ömer golü bulup semti sevince boğdu, 1-0. Haftalar sonra gelen bu mevsimin ilk yengisiydi bu. Hem de son dakika golüyle gelmesi daha bir şenlendirmişti ahaliyi. Sahanın yıldızı dalga dalga gelen Lüleburgaz ataklarını durduran dev kaleci Bediz Baysal’dı. Bediz, Şükrü, Ahmet, Turgut, Necmi, Gündüz, İsmail, Selim, Ömer, Necati, B.Hasan (Bedri).
11 Mayıs 1969 Bediz Baysal’ın yaşamında önemli günlerden biriydi. Çıkardığı olağanüstü oyunla yengimizin mimarı oluyor, sayısız takımın dikkatini çekiyor, transfer teklifleri alıyordu. Rakip Çanakkale, dış saha maçı, 2-0 galibiz. Tüm takım çok iyi oynuyor ama Baysal’ın yaptığı sayısız kurtarış özellikle Trabzonspor idarecilerini kapısına getirtecekti. Gollerimizi 5.dakikada Wolswagen Hasan, 32.dakikada Necati Balaban attı. İlk kez iki gol atmıştık. O günlerde Çanakkale’de astsubaylık yapan Ulvi Yetergil’in toparladığı, Pazar izinlerine çıkmış deniz erlerinin stadda oluşturdukları kalabalık ve yaptıkları yoğun tezahürat galiba takımızın tarihinde görülmemiş bir şeydi, gurur okşayıcıydı. Bediz, Şükrü, Ahmet, Gündüz, Necmi, Turgut, İsmail, Selim, K.Hasan, Ömer (B.Hasan), Necati.
On yedinci hafta maçımız Taksim karşısındaydı, ancak hava koşulları nedeniyle ertelendi ve 15 Mayıs 1969 günü oynandı. Yani on dokuzuncu hafta maçımızdan sonra oynadık Taksim ile. 0-1 yenilgimizle sonuçlanan karşılaşma aslında mevsimin bir özetini sunuyordu bize. Kadro kalitesi olarak daha üstün olduğumuz Beyoğluspor, Kasımpaşa ve Taksim ile yaptığımız altı maçta dört beraberlik ve iki yenilgi almıştık bu yıl. Altı maçta sıfır yengi ve sadece dört puan. Durum bu olunca, bu takımların altında kalmamız kaçınılmazdı elbette.
18 Mayıs 1969 günü, Nazilli ile iç sahada oynuyoruz. Rakip çok güçlü, senenin şampiyonu. Gücümüz yetmiyor tabi, 0-2. Oyuncularımız oldukça vasat bir oyun sergiliyorlar. Bediz, Gündüz (İhsan), Ahmet, Selim, Necmi, Turgut, Şükrü, B.Hasan, K.Hasan, İsmail, Necati.
25 Mayıs 1969 günü belki de senenin en başarılı futbolunu oynuyoruz zorlu Eskişehir deplasmanında. Eskişehir Demirspor ile 1-1 berabere kalıyoruz. Golümüz Kocakafa Metin’den 24.dakikada. Bütün oyuncular ellerinden geleni yapıyor, Bediz, Necmi, Ahmet ve ötekiler. Bediz, Şükrü, Ahmet, İsmail, Necmi, Turgut, Basri (Ayhan), Selim (Gündüz), Esat, K.Hasan, Metin.
1 Haziran 1969 günü, henüz Eskişehir başarısının ardından bir hafta geçmiş ama bu kez oynadığımız futbol gece ile gündüz kadar farklı. Evimizde iddialı ekiplerden Uşak’a 0-4 yeniliyoruz. Belki de dış sahada gördüğümüz eziyetlerin acısını çıkarmak amacıyla fazla odaklanıyor ve hırsımıza yenik düşüyoruz. Yılın en başarısız karşılaşması kuşkusuz. Hırsına yenik düşen Şükrü kırmızı kart görüyor. Yıldızımız Bediz Baysal bile gollere bakmakla yetiniyor. Azıcık ayakta kalan savunmada Necmi Korkmaz. Bediz, Şükrü, Ahmet, İsmail, Necmi, Turgut, Esat (Ayhan), Selim (Hilmi), K.Hasan, Ömer, Metin.
8 Haziran 1969 günü mevsimin en neşeli anlarından biri yaşanıyor Mithatpaşa’nın kel ve uyuz zemininde. Ender yengilerden birini Muğlaspor karşısında Selim’in, 73.dakikada attığı, sahalarda az görülen güzellikteki serbest atışıyla kazanıyoruz. Ama ortaya konan futbol gerçekten de tek kelimeyle esnetici ve berbat. Sahanın en iyisi, günün kahramanı Sarı Selim. İlk golümüzü Muğlalı Yıldırım kendi ağlarına bırakıyor 34.dakikada. Bediz, Gündüz, Ahmet, B.Hasan, Necmi, Turgut, Metin, Selim, K.Hasan, Necati, Hilmi (Ömer).
15 Haziran 1969 günü kendi sahamızda oynadığımız Konya İdmanyurdu karşılaşması kümede kalma umutlarımızı büyük ölçüde yitirmemize neden oluyor, 0-0. Kötü bir oyun çıkarıyor, gol kısırlığımızı sürdürüyoruz. En iyi oyuncumuz orta sahanın çalışkan ismi Selim Baltepe. Bediz, Gündüz, Ahmet, B.Hasan, Necmi, Turgut, Metin, Selim, Mustafa, K.Hasan, Necati (Yaşar).
22 Haziran 1969 günü artık umutların tamamen sönüşünü simgeliyor. Tekirdağ deplasmanında 0-1 yeniliyor ve havlu atıyoruz lige. Oyunumuz çok kısır ve cansız. Rakip kalenin yolu oyuncularımıza yasaklanmış sanki. Biraz Bediz, Necmi ve Selim diri kalabiliyor. Bediz, Gündüz, Ahmet, B.Hasan, Necmi, Turgut, Metin, Selim, K.Hasan, İsmail, Necati (Mustafa).
Senenin son maçını Ispartaspor karşısında yapıyor ve 1-3 mağlup oluyoruz. Ama şampiyonluk iddiası kalmamış rakip seyircilerinin taşkın davranışlarını anlamak mümkün değil. Staddaki vali anons yaptırıyor sakinleşsinler diye. Aslında iyi mücadele veriyoruz. Bediz, Selim ve Hasan Bilgütaysivriliyorlar. Golümüzü Necati 59.dakikada atıyor. Bediz, Gündüz, Ahmet, B.Hasan, Necmi (K.Hasan), Turgut, Yaşar (Ömer), Selim, Metin, İsmail, Necati.
Böylece mevsim sonu geldiğinde Burdur’u altımıza almamıza karşın mahalli kümenin yolunu tutuyoruz. Aslında ikinci yarıda ilk yarıya oranla daha başarılıyız. Yaptığımız 13 maçın bu kez üçünü kazanıyor, dördünde berabere kalıyor, aynen ilk yarıdaki gibi altısında sahadan boynumuz bükük ayrılıyoruz. Attığımız bu kez 7, artış var, ama yediğimizde de artış göze çarpıyor, filelerimizde 14 gol görmüşüz. Bu yarı boyunca aldığımız puan ise 10.Toplama bakalım şimdi 26 maç, 3 yengi, 11 beraberlik, 12 mağlubiyet, atılan 9, yenen 22 ve toplam 17 cılız puan bize yetmiyor ertesi yıl üçüncü kümede mücadele etmemiz için.
