1993-94
1993-94
1993/94 senesi Alipaşa kedilerinin umutla ve tatlı beklentiler içinde yalandıkları bir yıl oldu. Belki 1993 yılına derin devletin işlediği cinayetler damgasını vurmuş, Kürt meselesi nedeniyle Uğur Mumcu, Eşref Bitlis ve koskoca cumhurbaşkanı Turgut Özal bile acı yazgılarından kaçamamış, Yalçın Küçük ve benzeri aydınlar yurt dışına giderek canlarını zor kurtarmışlardı; memleketin üstünde uğursuz rüzgarlar, tayfunlar estiriliyordu ama Davutpaşa kedilerinin umurunda değildi bu. Onlar yönetim değişikliği nedeniyle, makarnalı, köfteli, enfes kuru ve yaş mamalı günleri hayal ederek neşe saçan gözlerle bakıyorlardı yarınlara. Evet, umutluydu Alipaşa kedileri.
Nasıl umutlu olmasınlardı ki! Temmuzun ortasında yeni genel kurul yapılmış, yorgun başkanımız Bahri Aybastı yerini genç, enerjik, bir şeyler yapmak isteyen paralı ve hedefli bir inşaat mühendisine bırakmıştı. Erdoğan Özgür’dü adı yeni başkanın. Yönetim kurulu da güvenilir ve genç ve düzgün Davutpaşalı cengaverlerle oluşturulmuştu. Erdoğan Beken, Mehmet Ecevit, Ali Atik, Erdem Hacıoğlu, Necip Timurözü, Osman İpekoğlu, Davut Kılıç, Kamuran Atakan, Sıtkı Özcan ve Akgün Erdoğan’dı bu yiğitlerin adları.
Erdoğan Özgür kendine uzatılmayan mikrofonlara, kendini resimlemeyen televizyon kameralarına şunları diyecekti eğer medya yanına ulaşsaydı, ulaşabilseydi: ‘’Mevcut tesislerin üstüne ek tesisler yapmayı ve gençlere yönelmeyi hedefliyorum. Kalıcı olan şeyler yapmaya kararlıyım. Davutpaşa’yı tüm spor dallarında en iyi yere getirmek için çabalayacağız arkadaşlarımla birlikte. Fatih’in değerli belediye başkanı Sayın Yusuf Günaydın’ın da destekleriyle.’’
Genel kaptan Davut Kılıç o yıl antrenörlüğü Hayati Küçükçavdar’a teklif etti. Küçükçavdar’ın ticari etkinliklerinin olumsuza gittiği günlerdi bunlar. Mobilya işinde zarar etmiş, Kapalıçarşı’daki dükkanını kapamış, Antikacılar çarşısında nakliyecilik yapmaya girişmişti eski golcü. Ama teknik adamlık topçuluğa benzemiyordu ve Küçükçavdar da ne yazık ki başarılı olamayacaktı kendisine sunulan bu görevde. Belki nedenler çoktu ama sonuçlar önemliydi ve art arda gelen yenilgiler çalıştırıcımızın değiştirilmesine yol açacaktı.
Ali Atik o günleri anımsarken topçuların çok ruhsuz olduğunun altını çiziyor. Oyuncuların maçlara gereken cesaret, enerji ve isteklilikle çıkmadıklarını söylüyor. Küçükçavdar’ın demek ki sporcularla olumlu bir iletişim kuramamış olduğu kesin. Genel kaptan Davut Kılıç zincirleme gelen yenilgilerin ardından duruma el koyuyor böylece. Çalıştırıcılık sene sonuna kadar iki emektarın, Davut Kılıç ve Sıtkı Özcan’ın ellerinde artık. Ve takımın üstüne sihirli bir değnek değmişçesine dirildiğini görüyoruz ardından. Art arda gelen galibiyetlerle orta sıralara tırmanıyoruz.
On bir takımdan oluşan bir guruptayız birinci amatör ligde. Hür. Eğitim (3-1 ve 7-0), Haliç (1-0, ?), Emlakbank (1-2, ?), Sitespor (4-2, ?), Gürselspor (0-1, ?), Altınay (0-1, ?), Şenlikköy (2-0, ?), Rumelikavağı, Yenimahalle, Günyamaç rakiplerimiz.
Oyunculara gelince; Davut Kılıç, Ali Atik ve Necati Savuran’ın hatırladıkları şunlar. Kalede Tufan, savunmada Ufuk, Tarık İnce, Ali, orta sahada Adnan, Sedat, Metin, forvette Ergün Yüksel, Tarık Donat, Erhan Ankara, Murat, İlyas, Ömer.
