NECDET ESER

 


 


Necdet Eser adı Fındıkzade’nin pürtüklü  patili, cesur yürekli, kirli tüylü, savaşçı ruhlu  kedileri için, uzun bir eğitim  hayatı boyunca sayısız öğrenci yetiştirmiş, soylu bir eğitimciyi imliyor.
 
2012’den bu yana Fındıkzade’nin Çukurbostan’a doğru kısrak başı gibi uzanan sokağı Ömer Seyfettin’de yaşayan Necdet Eser 1 Mayıs 1956 doğumlu. İşçinin emekçinin şanlı bayramı onun için daha da büyük bir mana taşıyor olmalı.
 
Kasımpaşa’da dünyaya gelmiş Küçük Necdet, ilkokul günlerine kadar ailesiburada yaşamış. Ama babanın memuriyeti aileyi 1962-64 arası Erzurum’a, dadaşların arasına sürüklemiş. 1964-78 arası İstanbul günleri yeniden başladığında Eser ailesi bu kez Çapa’da.
 
Eser’in ailesinin kökenleri elmalarıyla, gönül almalarıyla namlı ilimiz Amasya. Baba Fetullah polis memuruymuş, Sıdıka Anne ise işletmeci ve ev hanımı. Üç kardeşmişler. İki kız kardeşten Necla adlı olanı Avcılar’da muhtarlık da yapmış.
 
Eser’in oldukça sağlam bir öğrenim hayatı var. Kasımpaşa’da Sururi İlkokulu, Çapa’da Deniz Abdal İlkokulu, Erzurum’da Cumhuriyet İlkokulu, Şehremeni Ortaokulu ve Lisesi, şimdilerde Marmara Üniversitesi’ne dönüşen Göztepe’deki Atatürk Eğitim Enstitüsü. Yüksek okul diplomasını aldığı sene 1978. Ama Eser  hızını alamayıp Tokat Eğitim Enstitüsü’nü de (Gaziosmanpaşa) yutmuş geçmiş.
 
Eser’in askerliği kısa dönem. Manisa’da, 1981 senesinde.
 
Eğitimci kahramanımızın çalışma hayatı 22 yaşında başlamış. 1978 yılında Konya’da bismillah demiş sınıf öğretmenliğiyle. 8 sene bu düz, temiz, gecekondu barındırmayan, muhafazakar kentte yaşadıktan sonra kendisini 1986 senesinde yiğidoların anavatanı Sivas’ta izliyoruz. 2 sene de bu Orta Anadolu kentinin soğuğunu, rüzgarını yiyor Eser, sonra tıpış tıpış doğduğu kente yönleniyor ayakları. 1988 senesinin son günleri.
 
1988-2003 arası akan 15 sene Eser’in eğitimden uzak geçen bir dönemini işaret ediyor. Konfeksiyon imalatıyla uğraşıyor, dükkan Çapa’da. Ama ev Asya yakasının şirin semti Anadoluhisarı’nda.
 
2003-6 arası ise tilkinin kürkçü dükkanına döndüğü gibi Eser’in eğitim dünyasına döndüğü yıllar. Sınıf öğretmenliği yeniden. Beyoğlu ilçesindeki Hoca İshak İlkokulu’nda. 2006-14 arasında ise bu kez  Eminönü’ndeki Büyük Reşit Paşa İlkokulu’nda sekiz yıl boyunca akıtılan ter.
 
2014 yılı yeni bir ilim yuvasıyla aydınlanıyor. Sınıf öğretmenliği bu kez Beyazıt’taki Ford Otosan İlkokulu’nda. 2015’de uzam yine değişiyor. Zeytinburnu Halk Eğitim Merkezi.
 
Eser’in makine intizamıyla 1978’den bu yana akıp giden çalışma hayatına koşut olarak çok düzgün de bir evlilik hayatı da mevcut. 1982 yılında öğretmen Gül Hanım ile birleştirmiş yaşamını. 1982 doğumlu Ali bugün Sanayi Bakanlığı’nda Avrupa Birliği uzmanı, jeofizik mezunu Güneş Eser ise şu anda Bilgi Üniversitesi bilgisayar bilimlerinde dağarcığına yeni bilgiler katıyor.
 
Eser’in Davutpaşa 1926 ailesiyle ilişkisi bayağı eskilere dayanıyor. Çünkü lise yıllarında baskete başlayan değerli eğitmenimizi 1971-72 mevsiminde profesyonel olarak Davutpaşa’da basketbol oynarken buluyoruz. Eser’in futbolcu geçmişi de var ama altı ayla sınırlı, Çapa’da.
 
Eser boş zaman bulabildikçe basketbol maçlarını izliyor, kitap okuyor, Amasya İli, Taşova İlçesi, Alpaslan Kasabası Derneği’nde başkanlık yapıyor. Kitaplardan daha çok yazınsal ve siyasi içerikli olanları yeğliyor.
 
Eser müziğin her türlüsüne kulak veriyor, Sezen Aksu onun için farklı bir yerde duruyor. Ama yine de en çok gönül tellerini halk müziğimizin tınıları titreştiriyor. Araba kullanmayı seviyor, Wolswagen Polo’suyla mutlu.
 
Eser çifti seyahatleri, yer değiştirmeyi, yeni mekanlar keşfetmeyi seviyor. Pek televizyona bakmıyorlar. Cumhuriyet, Sözcü ve Posta gazeteleri okuyorlar.
 
Eser kendini tanımlamaya sıra geldiğinde dingince, ‘’verici biriyim’’ diyor. Gezi direnişine katıldığını, desteklediğini gururla belirtiyor. Akepe’nin dış politikasını da çok olumsuz buluyor.
 
Verel’in Davutpaşa’daki ilk kankası Engin Verel olmuş. İki 1956 doğumlu, Davutpaşa Ortaokulu’nda aynı sınıfta bir araya gelmişler. Eser’in General Kılıç yönetiminde bir yıldızlar topluluğunu barındıran, onlara hakkıyla ev sahipliği yapan Karakaş Kahvesi ile ilgili de çok sayıda gözlem ve anısı var. Dahası Muhittin Boşat mahalle arkadaşı. En sevdiği Paşalılar arasında ise Davut Kılıç, Sıtkı Özcan, Necip Timurözü, Ayhan Tirki abisi ve Mesut Duran’ı sayıyor.