HARUN MERTER
Harun Merter Davutpaşa ailesinin sayısız Üsküp kökenli üyesinden bir başkası. 1955 yılında doğmuş, Üsküp’te.
Anababa 1957 yılında gelmişler ve Kocamustafapaşa’ya yerleşmişler. Hasbiye anne ev hanımı, Tahir baba serbest meslek erbabıymış. İkisi de aramızda değiller artık. Yedi kardeşten beşi erkek, ikisi kız. Abiler de amatör takımlarda oynamışlar.
Harun Merter Bayrampaşa’nın Altıntepsi İlkokulu’nda ilköğrenimini gördükten sonra bunu yeterli bulmuş, dama demiş. Hayat okulu kendisine daha cazip gelmiş olmalı. Küçük yaşlarda iş hayatına merhaba dediği için de erken yol almış.
Abi Münir’in kaporta dükkanında çalışmaya koyulmuş, on iki on üç yaşlarında. Atölye Bayrampaşa’nın Maltepe semtinde. Hem futbol, hem iş hayatı 1975 Kasım ayına kadar sürmüş.
Merter futbol yaşantısına İstanbulspor altyapısında başlamış. 1971 senesi. Güngör Tetik hocası kendisiyle yakından ilgilenmiş. Bir yıl gençte, iki yıl da A takımda top koşturmuş. İstanbulspor’un birinci kümeye henüz veda ettiği günler. İkinci kümedeki takım da çok güçlü, yıldızlarla dolu. Alpaslan Eratlı, Türker, Mete, Boncuk Ahmet, Müjdat, Faruk, Raşit Çetiner gibi asların yanında Davutpaşa kökenli Tahir Timur, Yavuz Bentürk ve Ahmet Mıcık sarı siyahlı forma için ter döküyor. Genç Harun bu aslanların yanında orta sahada forma şansı bulmuş, kendini göstermeyi başarmış.
1975-77 arasında Harun Merter’i askerlik hizmetinde buluyoruz. Acemilik Manisa, usta birliği ise Balıkesir Burhaniye. Vatani hizmetini hakkıyla yapıyor amatör Burhaniyespor’da.
1977 baharı terhis olan Merter bu kez Kasımpaşa’da. Üçüncü kümede geçen bir sene.
1978 sonrası ise genç oyuncu baş döndürücü bir yolculuğa çıkıyor. Sayısız amatör takımda forma ıslatıyor. İş yaşantısı nedeniyle seçilen amatörlük İstanbul içinde kalmayı da zorunlu kılıyor. Altınok, Gürzafer, Esenler, Atışalanlı, Altıntepsi seksenlerin sonuna kadar emeğini sunduğu takımlar.
Harun Merter seksen sonlarında geliyor Davutpaşa’ya. Bahri Aybastı yönetimi, amatör kümede geçmeye başlayan yıllar bizim için. Çok genç bir takımız. Merter abisi oluyor takımın, iki yıl top oynuyor. Zaman zaman kaptanlık bandını koluna takıyor. 1989 yılında ise futbola veda ediyor.
Davut Kılıç şöyle tanımlıyor Harun Merter’i. ‘’Harun çok güçlü kuvvetli bir oğlandı. Bu nedenle futbolu da fizik gücüne dayalıydı. Topu bilen bir oyuncuydu. İki ayağı da iyiydi, özellikle sağ ayağı. Boyu 1.70 olduğu için kafa toplarında orta karardı. Orta sahanın ortasında, sağa yakın görev alırdı. Gol şansı vardı. Çok disiplinliydi, idmanları asla kaçırmazdı. Hem hocasına, hem de yaşça kendisinden çok küçük olan takım arkadaşlarına karşı sevgi ve saygıyla yaklaşırdı. Harun hayatı boyunca hiç kırmızı kart görmedi, sağlam ve korkusuzdu ama ayılık yapmazdı. Tek gördüğü sarı kart ise bir cinnet anıydı. Terbiyesizlik yapan karşıtına ölümüne dalmış, kırmızıyı hak etmişti. Ama neyse hakem iyi niyetli davranmış, sarıyla geçiştirmişti. Harun’u çok severdim, saha dışında da çok edepli biriydi. Beyefendiydi, pırıl pırıldı. Çok çalışkandı aynı zamanda.’’
Harun Merter 1977 sonrası araba alım satımıyla uğraştı. Bu ticari faaliyeti iki binlerin ortasına kadar sürdü. Son beş yılı emekli olarak geçirdiğini söylüyor.
Evlilik yaşamı 1977 yılında başlıyor, terhis sonrası. Yeni iş, yeni bir yaşam. Yasemin hanım ile birleşiyor. Selçuk (1980) ve Yusuf (1989) bu birlikteliğin ürünleri.
Harun Merter kendini ‘’insanları seven, yumuşak ve anlayışlı biri’’ olarak tanımlıyor, anlaşmazlıkları büyütmeye değil, çözmeye meyilli olduğunun altını çiziyor.
Yazlıkları seviyor, bol bol yüzüyor, ormanlık bölgelere sık sık ziyaretler yapıyor. Trakya’da gezmediği ormanlık bölge olmadığını belirtiyor. Gazete seçmiyor, bulduğunu okuyor, televizyonda dizileri izliyor. Karadayı ve Huzur Sokağı en merakla izledikleriymiş bir zamanlar. Müziğe kulak veriyor, türkülere, Türk Sanat Müziği yapıtlarına. Arabası Peugeot otomatikmiş, ama geçenlerde satmış.
Merter’in tuttuğu takım Fenerbahçe. Kanarya sevgisinin dışında, sahici kuşlar bir tutku onun için. Çocukluktan bu yana saka kuşu besliyor.
