BEKİR DEMİR
General Kılıç’ın, Futbola küçük yaşta başlayıp altyapı görse, birinci kümenin en kıral takımlarında top koştururdu, büyük bir yıldız olurdu, dediği Bekir Demir Davutpaşa’nın boğalarından. 10 Mayıs 1968 yılında tarihinde geldi dünyaya; Çukurbostan’ın açıldığı, adalet ve barış arayışında dünyanın gençlik ayaklanmalarıyla çalkalandığı o şahane yılda.
Zeytinburnu’ydu semti Bekir Demir’in. Ailesi, o dokuz yaşındayken Uzunyusuf’a taşındı. Mahalle aralarında oynuyordu Bekir. Daracık sokaklarda atıyordu çalımlarını. Sonra Uzunyusuf’taki Davutpaşa tesislerine geldi, denendi, beğenildi. Sene 1986’ydı ve takımımız birinci amatör kümedeydi ve oldukça genç bir takımla mücadele ediyordu. General Kılıç Bekir’i çok yetenekli buldu, doğrudan A takıma aldı. Böylece genç topçu daha bismillah demeye fırsat bulamadan A takımı formasını terletmeye başladı.
Bekir Demir Uzunyusuf İlkokulu, Vedide Bahapars Ortaokulu’nda öğrenim görmüş, hayata erkenden atılmıştı. Bir kemercinin yanında çalıştı askerlik günleri başlayana kadar.
Bekir 1987-89 yılları arasında yaptı vatani hizmetini. Acemi birliği İzmir, Narlıdere; usta birliği ise Kırklareli’ydi. Çorlu’da muhafız bölüğüne katılmıştı daha sonra.
1989’da, askerlik dönüşü yine Davutpaşa’da oynadı. Doksanların başında ciğerlerinden üşüttü. Soyunma odaları ve sahalar sağlığa çok aykırıydı çünkü. Kırık camlı, akmayan ya da akan ama soğuk akan duşlu, daha da kötüsü güvenliksiz soyunma odalarıydı. Bekir üşüttü ve zatürree başlangıcı teşhisi kondu kendisine. Bir iki yıl dinlendi, kendine geldi.
1991 yılında Süleymaniye Sirkeci’de kendini yeniden gösterdi, dönüşü cidden parlak olmuştu. Altı ay kadar oynadı bu eski kulüpte, ama attığı gollerle kendini hemen kanıtladı. İstanbul Büyük Belediye atağa kalkıyordu o günlerde, üçüncü ligdeydi.
Bekir 1992-93 mevsiminden 1995 senesine kadar İBB’de forma giydi. 1995 senesinde şampiyonluğa oynayan Eyüp’e kiralık gitti. Şampiyonluk şanssız kaçtı. Bayağı üzüldü Bekir. Bu üzüntüyle amatörlüğü seçti. Recep Tayyip Erdoğan’ın takımı, Kasımpaşa’da Kulaksız semtinin amatörlerinden Erokspor’a transfer oldu.
Son durak Davutpaşa’ydı. Tilki ve kürkçü dükkanı ilişkisi diyeyim. Davutpaşa ikinci amatörde çok zor günler geçiriyor, takım kurmakta zorlanıyordu. Davut Kılıç rica etti, Demir de kıramadı, geldi, yeniden emek koydu eski kulübüne.
Bu arada iş hayatı iyi gidiyordu Demir’in; yıllarca emek verdiği İstanbul Belediyesi’nde sekiz yıl futbol şubesinde geçmişti. İdari işleri üstlendi sonra basın yayın müdürlüğünde. Saraçhane’de çalışmaya devam ediyor şu anda.
Bekir Demir santrfor bölgesinde başladı futbola. Kafa toplarında özellikle başarılıydı. Ama ayaktopuna geç başladığı için fizik kondisyonu istediği düzeye bir türlü gelememişti. Yetenekleriyle öne çıkıyordu daha çok. İBB’ye geldiğinde antrenörü Turan Özyazanlar onu orta sahaya çekti. Orta sahanın ortasında daha çok savunmaya dönük oynuyordu. Erokspor’da ise önlibero olarak görev aldı yedi yıl boyunca. Sağ ayağı güçlüydü.
Bekir Demir Kastamonu kökenli, memleketini çok seviyor, sık sık gitmeye olanak bulamasa da. 1997 yılında evlenmiş, üç çocuğu var. Türk Sanat Müziği’ne düşkün, boş zamanlarında futbol ve farklı spor etkinliklerini izlemeye bayılıyor. Taze fasulye ve çorba ağzını en çok şapırdatan yemekler. En beğendiği topçu ise Sarı Fare lakaplı unutulmaz Hollandalı, Johann Cruyff.
Davutpaşa’da en unutulmaz anısı ne yazık ki epey olumsuz. Sefaköy sahasında oynamış olduğumuz Gençlerbirliği maçıyla ilgili bir anı bu. Seyyit Ateş’in başkanlığındaki karşıtlarımız şampiyonluk maçına çıkıyor bizimle. Bizimkiler golü çakınca, birinciliğe şartlanmış rakiplerin pislik seyircileri sahaya giriyor ve kaptan İsmail Danış’a önce sözlü sataşıyorlar, sonra adamakıllı pataklıyorlar. Genç Bekir’in tekvandocuları ve kikboksçuları kıskandıran netlikteki kafa ve tekmeleri İsmail’i linçten kurtarıyor belki ama görüntüler cidden ürkütücü. Cinnet anları, sahici bir kabus. Saldırılan soyunma odamızda kırılan camlar, çekilen silahlar. İsmail Danış futbolu bırakıyor bu tacizden sonra, altı ay kadar tedavi görüyor.
